Het “nieuwe normaal” (maar dan anders)
Door een kennis werd ik gewezen op een interessant artikel uit de Volkskrant, dat ik graag met jullie wil delen.
Wat word ik er altijd blij van als er door de media aandacht wordt besteed aan de invloed van onze voeding en gedrag op onze gezondheid, want vaak willen mensen eerst een wetenschappelijke onderbouwing horen voordat ze ergens in geloven.
In dit geval best raar eigenlijk, want men gelooft wel klakkeloos dat alles wat je in de supermarkt vindt “eetbaar” is en dat de schade die het je gezondheid kan toebrengen wel meevalt. Daarnaast voert menig gezin hetzelfde voedingspatroon met brood als ontbijt, brood als lunch en een “prakkie” als avondeten (wie is er niet groot mee geworden?). Tel daarbij op dat aan de kinderen veelvuldig frisdrank, snoep of koek wordt (mee)gegeven als “iets lekkers tussendoor” en voilà, we hebben de eerste bouwstenen voor een reeks aan (gezondheids)klachten die zich (vaak pas op latere leeftijd) openbaren.
We weten allemaal te vertellen dat een appel gezonder is dan een zakje chips, maar weten we ook precies waarom? Wat gebeurt er precies in ons lichaam als we dit eten? Zolang men nog geen noemenswaardige klachten heeft of misschien gewend is aan hoe hij zich voelt, niet wetende dat het zoveel anders en beter kan, is er voor diegene vaak geen reden om te veranderen in voeding en/of levensstijl. Hé, ik ben daar zelf ook een levend voorbeeld van geweest!
Hoe fantastisch dit artikel ook is, eigenlijk moeten we met z’n allen klachten en ziekten zoveel mogelijk vóór willen zijn. Voorkomen is immers beter, en vooral veel makkelijker, dan genezen. Als we onze voeding- en leefstijlgewoontes nou eens met z’n allen langzaam gaan aanpassen, dan hebben niet alleen wij er profijt van, maar alle generaties na ons ook! Dan wordt dat ons “nieuwe normaal”! Die 1,5 meter regel kan dan sowieso de prullenbak in, aangezien het Covid19 virus dan nog maar minimaal de kans krijgt om slachtoffers te eisen. Ik zeg een win-win situatie. ;-)
Tot slot moet mij nog even van het hart dat ik ontzettend veel respect heb voor mensen die zichzelf met het aanpassen van hun voeding en levensstijl (deels) hebben weten te herstellen van een serieuze aandoening, omdat het vaak ongelofelijk veel zelfdiscipline en doorzettingsvermogen vergt. Voor hen een hele diepe buiging …